Z perspektywy dzisiejszych konserwatorów zabytków wiek XVII wydaje się jednak bardziej rozpoznawalnym wyprzedzeniem obecnych obaw.
W Wielkiej Brytanii Sylva Johna Evelyn'a lub A Discourse of Forest Trees przedstawił szczegółową i kierującą się w oczy prośbę o leśnictwo naukowe, w tym o pomoc i zalesianie. Evelyn była szczególnie zaniepokojona dylematem strategicznym podniesionym dla Królewskiej Marynarki w bezlitosnym ataku na tradycyjne brytyjskie zasoby leśne i zasugerowała, że samo Towarzystwo Królewskie zajmuje się kwestią związku między drewnem a polityką krajową. Choć często zapożycza się od pisarzy klasycznych, jednym z nowatorskich pomysłów było jego gorliwe poparcie dla energicznego programu sadzenia jako części racjonalnego podejścia do zarządzania procesem ciągłych zmian krajobrazu, i nie jako próba odtworzenia jakiegoś założonego Złotego Wieku przeszłości. Mówiąc szerzej, Evelyn poruszyła kwestię planowania przestrzennego i okazała się znajomością starożytnych teorii dotyczących połączenia lasów z klimatem. Trzy lata wcześniej Fumifugium tego jednego autora protestowało przeciwko zanieczyszczeniu powietrza w Londynie, które potępił ze względów ekologicznych i estetycznych, a i z względu niewątpliwego wpływu na zdrowie publiczne.
Pionierskie francuskie rozporządzenie w sprawie leśnictwa , odwołano się bezpośrednio w imieniu przyszłych pokoleń: ścisłe monitorowanie i ostrożna regulacja były niezbędne, aby "owoce tego zostały zabezpieczone dla przyszłych pokoleń". Cytat celowo podkreśla język odwołania, które było rozbrzmiewać przez wieki.