W tym kontekście trudno się dziwić, że politycy używali pomysłów Mackindera w naszych dokumentach politycznych. Przez całą zimną wojnę od 1948 r. Z ostrzeżeniem Ernesta Bevina jako brytyjskiego ministra spraw zagranicznych i architekta NATO, że Rosjanie dążyli do "fizycznej kontroli całej Wyspy Światowej" , na przykład, argumentował, że nuklearny wyścig zbrojeń został zaprojektowany w sercu jako światowa twierdza, tak że dobrym sposobem przeciwstawienia się fundamentalnej geopolitycznej przewadze Związku Radzieckiego było jej zbrojenie.
Podczas gdy tezy te zajmowały się takim ogólnym sukcesem - Richard Hartshorne określił właśnie "nowe radzieckie serce" właśnie w tych kategoriach. Wydawało się, że nawet wśród sceptycznych geografów serce nie zniknie.
Podczas zimnej wojny, z tezą o sercu w publicznym umyśle, głównym wkładem geografów było ostrzeżenie przed jawnie deterministycznymi interpretacjami modelu Mackindera.